Necrópole megalítica formada por 33 mámoas situada en Loureiro, na parroquia de Luou.

Formada por pequenos cumes graníticos desta pequena dorsal montañosa situada ao sur do Concello de Teo entre as parroquias de Luou, Rarís e Lampai e no linde natural que divide os vales do Ulla e do Sar que separa as comarcas de Compostela e o Sar. Alí agóchase unha das áreas arqueolóxicas máis importantes de Galicia e, sen dúbida, a máis importante da comarca de Compostela.

Preto da aldea de Loureiro atópanse nove estacións de petróglifos dispostos no contorno inmediato e bordeando unha necrópole megalítica formada por trinta e tres túmulos.

Das diferentes estacións de petróglifos podemos destacar os xacementos do Meau, Fondao e Trono da Raíña, pero sobre todo a rocha chamada “Pedra Bicuda de Loureiro”. Trátase da estación máis ampla e mellor conservada do Concello, formada por un mínimo de oito combinacións circulares, unha delas unha das maiores da provincia da Coruña e polo menos catro zoomorfos situados na zona periférica da laxe.

Piquiño é tamén un lugar lendario entre a veciñanza de Luou que falan da existencia de antigas “Eiras de Mouros”. Elementos que integran o fecundo patrimonio inmaterial do Concello de Teo.